มันคือหน้าตาของจังหวัด มันคือการบำเพ็ญเพียร พระนั่งบนหิมะเย็นๆ ยังชื่นชม ???
นิมนต์พระ 1 พันรูปตักบาตรมหาบุญริมโขงปล่อยพระนั่งตากแดดจนเหงื่อชุ่ม ณ ลานพญาศรีสัตตนาคราช ถนนสุนทรวิจิตร เขตเทศบาลเมืองนครพนม
“มนต์พระมานั่งดากแดด จนหลวงพ่อเปียกเมิด บาดเจ้าของนั่งในฮ่ม (พระกะคนใด๋ ฮ้อนเป็นคือกัน) บางอำเภอมาตั้งแต่ตี 3 นั่งถ้าจนหกโมง ครูบาอาจารย์สายกัมมัฏฐานจนได้อดข้าว สิ่งของขนมใส่บาตร จั๊กเหี่ยไปใสเมิด สิเฮ็ดทานมันต้องเฮ็ดให้ปราณีต มันจั่งสิเป็นบุญ บ่แม่นสักแต่ว่าสิเฮ็ด#จั่งแหม่นบ่ได้หนังสือคักซะ ปีหน้าเพิ่นสิมาให้บ่ ที่ลานพญาศรีสัตตนาคราช นครพนม”
ทั้งนี้ การจัดงานดังกล่าวใช้ชื่อ “มหาบุญแห่งศรัทธานครพนม” ตักบาตรริมโขง พระสงฆ์ 1,000 รูป ณ ลานพญาศรีสัตตนาคราช ริมแม่น้ำโขง ถนนสุนทรวิจิตร เขตเทศบาลเมืองนครพนม โดยมีกำหนดการตั้งแต่ 06.00 น. ด้านหัวกระดาษมีโลโก้สัญลักษณ์ของจังหวัดนครพนม เทศบาลเมืองนครพนม และ การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย (ททท.)
โดยได้มีการนิมนต์พระรวมทั้งสามเณรจากวัดต่างๆทั้งจังหวัดนครพนม จำนวน 1,000 รูป บางวัดมีระยะทางไกลเกือบ 100 กม. ต้องลำบากญาติโยมมารอรับบิณฑบาต ตั้งแต่เวลา 03.00 น. โดยมีการตั้งเก้าอี้ไว้ให้พระสงฆ์นั่งอยู่กลางแดด ส่วนฆราวาสนั่งกันอยู่ในเต็นท์กัน และกว่าประธานฝ่ายฆราวาสจะเดินทางมาถึงก็เกือบ 07.00 น. ทำให้พระต้องนั่งตากแดดรอจนกว่าพิธีการจะจบสิ้น
จากนั้นพระก็ได้โพสต์ถึงความเหมาะสมของผู้จัดงาน เนื่องจากเป็นการเอาพระมาทรมานนั่งตากแดด อีกทั้งสิ่งของที่ใส่บาตรก็ไม่เพียงพอตามจำนวนที่นิมนต์มา พระที่อยู่แถวหน้าๆก็ได้ของในบาตรเยอะจนล้น ในขณะเดียวกันแถวหลังๆจะเป็นสามเณรส่วนมากจะได้แค่ขนมขบเคี้ยว และนมกล่อง เท่านั้น รวมทั้งเป็นการไม่ควรที่นิมนต์พระมาจากพื้นที่ห่างไกลตัวเมือง โดยเฉพาะพระสายวิปัสสนาที่ฉันเพียงมื้อเดียว สิ่งที่สำคัญมีเครื่องหมายคำถามว่า การที่พระมานั่งรอญาติโยมตอนตีสามนั้นสมควรหรือไม่ งานนี้ไม่น่าเป็นมหาบุญแต่อาจจะเป็นมหาบาปมากกว่า.
