ชีวิตเราสละแทนนายไม่ได้หรอก แต่ตราบใดที่เรายังหายใจเราจะไม่มีวันทิ้งนาย มาด้วยกันก็ต้องกลับด้วยกัน คำสัญญาจากเพื่อนทหารกล้า
กลางสมรภูมิที่เสียงดังมากมาย มีนายทหารคนหนึ่ง นอนแน่นิ่งอยู่ท่ามกลางเศษดิน และ ควัน อาการไม่ค่อยดีมาก แต่ยังมีทหารอีกคนยังยืนจ้องอยู่ไม่ห่าง จู่ๆ ชายที่ยืนอยู่หันไปบอกผู้บังคับบัญชา ขอโทษครับ ผมขอไปช่วยเพื่อนของผมครับ นายจะไปทำไม เห็นไหมว่าสถานการณ์ข้างหน้านั่นมันไม่เป็นยังไง ผบ.เตือน แต่เขาก็ยังยันคำเดิม ผมรู้ครับ แต่ผมต้องไป เขาไม่รอคำพูดจบ รีบวิ่งฝ่าดงออกไปที่หาเพื่อนเขา ก้มลงไป กระซิบบางอย่าง ก่อนจะค่อยๆ ลากเพื่อนกลับมา แม้ตัวเองจะได้รับแผลเพิ่ม เมื่อมาถึง ผู้บังคับบัญชามองแล้วพูดขึ้น พี่บอกแล้วว่าเขาจากไปแล้ว แล้วตัวนายก็เต็มไปด้วยแผลแบบนี้ นี่หรือที่เรียกว่าคุ้ม ทหารตอบกลับว่า คุ้มครับเพราะก่อนที่เขาจะหลับตา เขาหันมายิ้ม แล้วบอกผมว่า เรารู้ว่านายต้องมา แค่นั้นก็พอแล้วครับ
เพียงคำพูดสั้นๆ จากเพื่อนทหาร เรารู้นายต้องมา มันแสดงถึงมิตรภาพที่แท้ เพื่อนกันมันไม่ได้วัดกันตอนอยู่ในวันดีๆ แต่มันวัดกันในวันที่แย่ที่สุด และในวันแบบนั้น แค่มีใครสักคนมาอยู่เคียงข้างไม่ทิ้งกันก็เพียงพอแล้ว
